Miniaturka Dramione cz.4(ostatnia)

Jeszcze nigdy nie ucieszył się tak na czyjś widok.
-Accio! - krzyknął i po chwili trzymał w ręku półmisek z pieczonym indykiem i ziemniakami oraz puchar z zimnym sokiem dyniowym. Ludzie w Wielkiej Sali musieli się pewnie zdziwić widząc latające jedzenie. Nie przejął się tym. Liczyła się tylko Hermiona.
-Sonorus - mruknął, by dziewczyna mogła już normalnie mówić. Wyciągnął zza pazuchy jej różdżkę. Ona tylko na niego spojrzała i wystawiła jedną rękę-drugą miała zajętą indykiem, którego już kończyła jeść.
Nie pomyślał o sztućcach. Uśmiechnął się sam do siebie. Nawet jedząc rękoma wyglądała pięknie. Wypiła kilkoma łykami sok dyniowy i jedyne, co powiedziała to: "jeszcze".
-Aguamenti! - powiedział i puchar napełnił się wodą. Powtarzał to słowo za każdym razem, kiedy tylko spostrzegł, że Hermiona podnosi głowę, patrząc na niego wyczekująco.
Spojrzał na nią. W tym momencie mógłby tu siedzieć z nią przez całe lata. Tutaj, w tej ciasnej komórce na miotły. Byleby tylko ona z nim była.
Chyba się już dostatecznie najadła i napiła, bo spojrzała mu prosto w oczy. Jej włosy były poczochrane, a twarz nosiła oznaki nieprzespanych nocy. Powoli uśmiech rozjaśnił jej twarz. To był najpiękniejszy uśmiech, jaki ktokolwiek kiedykolwiek mógł zobaczyć. Ale to akurat on był tym szczęściarzem. Odwzajemnił uśmiech. Rozumieli się bez słów. To była najpiękniejsza chwila w jego życiu, a jeśli miałby przeżyć piękniejszą, to tylko z nią.
-Malfoy - zaczęła tonem, którego nigdy od niej słyszał, a którym zwracała się kiedyś do Weasley'a - zaskoczyłeś mnie. Naprawdę, po tobie mogłabym się spodziewać wszystkiego, ale nie jakiś oznak człowieczeństwa.
-Granger, umiem naprawdę mile zaskakiwać. I jeśli dasz mi szansę, to będę zaskakiwał cię przez całe życie.
-Dziękuję, Draco - wymruczała mu do ucha -za wszystko.
Odwrócił głowę tak, że teraz stykali się nosami.
-Kocham cię, wiesz? Zawsze cię kochałem.
Pocałowała go ostrożnie i delikatnie. Nie czekając na zachętę wpił się w jej usta. Jedną rękę wplątał w jej włosy, a drugą położył przy biodrze. Musnęła dłonią jego policzek. Wsunęła mu rękę pod koszulkę, po chwili mu ją zdejmując. Nie pozostał jej dłużny. Wspólnymi siłami znaleźli miejsce by się położyć i po prostu...być.
Obiecał sobie, że nigdy nie pozwoli jej odejść.